De zomervakantie zit erop, de scholen zijn weer begonnen en vandaag kruip ik achter mijn computer voor de eerste dag van mijn nieuwe werkzame leven. Veel lijkt hetzelfde, maar toch is alles anders. Geen DAS meer, maar Pol Letselschade. Geen werknemer meer, maar ondernemer. De inhoud is hetzelfde, maar de vorm is anders.

Kon je mij de afgelopen 16 jaar na 1 werkdag alweer opvegen vanwege het wegwerken van 75 mails en het doen van 10 spoedbelletjes, zo begon ik vanmorgen met een reflectiemoment, legde ik mijn benen op mijn bureau en dacht ik na over wat er de afgelopen weken op mijn pad kwam.

Deze zomervakantie verbleef ik met mijn gezin een paar weken op een camping in Frankrijk. Vrienden stonden op diezelfde camping. Onze vriend was vervelend weggegaan uit Nederland, omdat zijn moeder een paar dagen voor vertrek gevallen was met de fiets en een bloeding in haar hoofd had opgelopen. Inmiddels was zij thuis uit het ziekenhuis en stabiel, maar de schrik zat er aardig in.

“Wat is er dan precies gebeurd”, vroeg ik belangstellend, maar ook wel enigszins beroeps-gedeformeerd nieuwsgierig? Zijn vader had tijdens een gezamenlijke fietstocht een onhandige manoeuvre uitgehaald en had haar per ongeluk ten val gebracht. Hij haalde haar in, maar moest snel terugsturen, vanwege een groep tegemoetkomende fietsers. Hierbij had hij met zijn achterwiel het voorwiel van zijn vrouw geraakt. “Oh, maar dan is de letselschade van jouw moeder mogelijk verhaalbaar” vertelde ik. En dat bracht een gesprek op gang dat stof tot nadenken heeft gegeven.

Niet alleen was het bij mijn vrienden en zijn ouders niet bekend dat deze schade verhaalbaar zou kunnen zijn op de aansprakelijkheidsverzekeraar van de man van het slachtoffer, maar ook bleek dat mijn vrienden, die zelf gelukkig nog nooit in aanraking kwamen met een letselschadekwestie, toch eigenlijk niet precies wisten wat een belangenbehartiger kon toevoegen.

Bovenstaand voorbeeld heeft mij doen beseffen dat veel slachtoffers mogelijk met hun schade blijven zitten, terwijl deze gewoon verhaalbaar is. Daarnaast merkte ik dat voor veel mensen aan de term ‘letselschadezaak’  een negatief gevoel kleeft.

Aansprakelijk stellen heeft niet als doel iemand die per ongeluk een ongeval heeft veroorzaakt aan de schandpaal te nagelen, maar is een manier om de schade van een slachtoffer te verhalen. Veel mensen zijn verzekerd tegen wettelijke aansprakelijkheid, dus de schade wordt veelal verhaald op een verzekeraar.

En dat draait vaak helemaal niet op een zaak bij de rechter uit. Meestal vergoedt een verzekeraar zonder tussenkomst van een rechter de geleden schade.

Een belangenbehartiger helpt de aansprakelijkheid rond te krijgen en de schade te verhalen.

Inmiddels gaat het gelukkig wat beter met de moeder van onze vriend, maar ze kan mijn hulp in het verhalen van haar schade goed gebruiken.

Voor nu genoeg gereflecteerd en aan de slag! Er is werk aan de winkel, want er zijn nog zat mensen die ten onrechte voor hun eigen schade opdraaien.

Bekijk www.letsel.net voor meer informatie over wanneer schade verhaalbaar is en bel voor een vrijblijvend en gratis letselschade-advies op 085-0470155 als je een zaak wilt bespreken of melden.